Μιλώντας με έναν φίλο (αυτές οι συζητήσεις μου και οι φίλοι όλο αφορμές μου δίνουν, αλλά τώρα που το σκέφτομαι έχω καιρό να τις αξιοποιήσω ουπς!), λέγαμε για το πως περνάει. Βλέπετε τελειώσαμε με τη σχολή, ο καθένας είναι στα μέρη του, τα αγοράκια πάνε στρατό και ο καθένας κάνει τη ζωή του όπως θέλει και όπως καταφέρνει. Ο φίλος μου αυτός μου λέει κάποια στιγμή: βαριέμαι. Εγώ έπαθα σοκ, γιατί αυτή τη λέξη δεν περίμενα να την ακούσω ποτέ από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Αυτόν που μου έμαθε να μην τη σκέφτομαι καν αυτή τη λέξη. Πολλές φορές την χρησιμοποιεί ο κόσμος αυτή την ανούσια για μένα πλέον λέξη, και ακόμα περισσότερες την ακούει από άλλους. Ναι ναι, για σκεφτείτε και εσείς πόσες φορές τη μέρα λέτε αυτή τη λέξη ή την ακούτε. Δεν πειράζει, κανείς δεν είναι τέλειος! :p
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με μια σειρά, και να σας εξηγήσω πέντε πράγματα, τις σκέψεις μου που ίσως σας κάνουν να αλλάξετε γνώμη για τη συγκεκριμένη λέξη.
Σύμφωνα με το λεξικό, το ρήμα βαριέμαι έχει την εξής ετοιμολογία: βαροῦμαι > βαριοῦμαι > βαριέμαι. Σημαίνει νιώθω βαρεμάρα, ανία, πλήξη ή ότι δυσανασχετώ για κάποιον ή κάτι που δεν μου προκαλεί ενδιαφέρον ή μου προκαλεί ανία. Συνώνυμο είναι το πλήττω.
Πρόκειται λοιπόν, αφού το είδαμε και λίγο γλωσσολογικά, για μια λέξη με αρνητική σημασία. Βαρεμάρα λοιπόν, ανία, πλήξη, έλλειψη ενδιαφέροντος. Μάλιστα. Όλα αυτά εμένα μου φαίνονται παράταιρα για έναν άνθρωπο δραστήριο. Μια τέτοια λέξη φανερώνει το αντίθετο, κάποιον ο οποίος κάνει πράγματα που δεν του αρέσουν, δεν τον ευχαριστούν καθόλου και τα κάνει από υποχρέωση. Κάποιον που σε τελική ανάλυση μπορεί να μην κάνει τίποτα. Να κάθεται σε μια καρέκλα, στον καναπέ, στο κρεβάτι και να χαζεύει στο χαζοκούτι ή, να κάνει τα πράγματα της εποχής γιατί όσο να πεις είναι και μοντέρνος, να σερφάρει στο ίντερνετ χάνοντας πολύτιμο χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (δεν τα κατηγορώ, άλλωστε και γω η ίδια τα χρησιμοποιώ, απλά όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «παν μέτρον άριστον»). Και η τεμπελιά και η «αργία» είναι μητέρα όλων των κακών.
Οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να κάνουν πράγματα. Όχι για να χαζεύουν και να είναι αργόσχολοι. Να δουλεύουν, να έχουν τα χόμπι τους, να κάνουν οτιδήποτε τους ευχαριστεί. Άλλοι επιλέγουν να ασχοληθούν με τις τέχνες, άλλοι με τη γνώση, άλλοι με την άθληση, άλλοι με τον εθελοντισμό. Με χίλια δυο πράγματα που δεν τους αφήνουν να «βαρεθούν». Κάνουν τα πάντα επειδή το γουστάρουν όπως θα λέγαμε. Γιατί αυτά τους γεμίζουν. Είναι με ανθρώπους που τους κάνουν ευτυχισμένους. Ανθρώπους που έχουν να δώσουν και να πάρουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι το παράδειγμά μου.
Η ηλικία τους δεν περιορίζεται. Once δραστήριος always δραστήριος. Βλέπεις μεσήλικες που δουλεύουν με τόση όρεξη και δεν σταματάνε ποτέ. Ηλικιωμένους με καρδιά μικρού παιδιού. Ανθρώπους που το σώμα τους δεν τους επιτρέπει να κάνουν πολλά πράγματα λόγω κάποιας ασθένειας ή κάποιας αναπηρίας να γεμίζουν το χρόνο τους ευχάριστα και δημιουργικά και να μην παραπονιούντε ποτέ. Ενώ η λέξη βαριέμαι δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιό τους. Και μετά ερχόμαστε στους νέους μας.. Στα παιδιά της ηλικίας μας αλλά και τα μικρότερα. Που βαριούνται. «Έλα ρε, βαριέμαι να ρθω για καφέ σήμερα, θα κάτσω σπίτι να αράξω». Βαριέμαι. «Βαριέμαι να παίξω ποδόσφαιρο και να τρέχω, ας παίξω λίγο στο playstation που είναι και ξεκούραστο». «Βαριέμαι να διαβάζω, τι βιβλία και χαζά λένε, ας παίξω τίποτα στον υπολογιστή». Αυτά ακούμε. Όσοι μπορούν δεν θέλουν και όσοι θέλουν δεν μπορούν.
Είμαστε νέοι να πάρει. Βράζει το αίμα μας. Μας ξεπερνάν οι μεγαλύτεροι αλλά μπορούμε και μεις. Ας βρούμε το πάθος μας και ας ζήσουμε γι’ αυτό. Κάθε στιγμή ας την κάνουμε να μετράει. Έχουμε τα πάντα, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που μπορούμε να κάνουμε πράγματα και να τα κάνουμε. Για μας τους ίδιους. Αλλά και σαν φόρο τιμής για όσους δεν μπορούν και θα ήθελαν να ναι στη θέση μας. Βαριέμαι. Λέξη που πρέπει να καταργηθεί από το λεξιλόγιο των νέων. Πρέπει να ζήσουμε, γιατί μας δίνεται μια μόνο ευκαιρία. Να αξιοποιήσουμε κάθε στιγμή στο κόσμο αυτό. Ακόμα και αν βρεθούμε σε καταστάσεις δύσκολες ή όχι τόσο ευχάριστες, πρέπει να πούμε πως θα το κάνουμε όλο αυτό να μετράει. Μια φάση είναι και θα περάσει. Νέος και βαριέμαι δεν ταιριάζει. Δεν πρέπει να είναι μαζί.
Τρελαίνομαι να ακούω νέους, και όχι μόνο, να λένε πως βαριούνται. Πραγματικά υπάρχουν πολλά δημιουργικά πράγματα να κάνουν αρκεί να υπάρχει θέληση. Σκεφτείτε το, δεν είναι παράλογο. Κάντε κάτι, κουνηθείτε και ξεβολευτείτε από τον καναπέ. Βγείτε και μιλήστε με ανθρώπους. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, όλοι οι άνθρωποι που θα μιλήσετε έχουν κάτι να σας δώσουν μιας και καθένας έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και βιώματα. Αρπάξτε την ευκαιρία για να ξεκινήσετε το άθλημα που πάντα θέλατε, να βοηθήσετε εθελοντικά σε κάποια ομάδα, να διαβάσετε κάποιο βιβλίο, να, να, να… Ό,τι χωράει ο νους σας. Μόνο σηκωθείτε. Η ζωή είναι ωραία, ο χρόνος κυλάει, και μένει μόνο να αξιοποιηθεί σωστά. Σβήστε από το νου σας το ρήμα βαριέμαι. Και λυπηθείτε με και μένα βρε σεις, σας είπα, τρελαίνομαι όταν το ακούω!
Carpe diem λοιπόν!
Mmaryblog 